“SISTEM DAN KONSEP PELANCONGAN”
Pengenalan
Pelancongan
adalah gerakan sementara manusia ke destinasi lain di luar tempat kerja dan
tempat tinggalnya yang biasa, kegiatan yang mereka lakukan selama tinggal di
destinasi tersebut dan kemudahan yang disediakan untuk memenuhi keperluan
mereka. Pelancongan dianggap sebagai satu kemewahan, ini kerana hanya
segelintir orang yang mempunyai masa dan wang sahaja mampu melancong. Waktu
senggang yang banyak, ekonomi yang semakin baik, kemudahan pengangkutan yang
sempurna telah bergabung untuk membolehkan lebih banyak orang pergi melancong
(Matthieson dan Wall, 1991).
Dalam konteks
dunia hari ini, pelancongan merupakan salah satu kegiatan ekonomi dan sosial
yang semakin penting. Jumlah pelancong dalam negeri dan antarabangsa semakin
meningkat malah, beberapa buah negara di dunia kini memajukan sektor
pelancongan sebagai sektor utama yang menjana pendapatan negara (Inskeep,
1996). Pelancongan juga merupakan sektor yang melibatkan peranan yang saling
kaitan antara pihak kerajaan, bukan kerajaan dan juga orang awam (Salah Wahab
dan Cooper, 2003).
Dari
perspektif sejarah, pelancongan bermula kira-kira 5000 tahun yang lalu selaras
dengan perkembangan pertanian intensif, kota, kapal laut dan wang sebagai
medium pertukaran. Perjalanan ini lazimnya didorong oleh perdagangan,
ketenteraan dan pentadbiran kerajaan dari empayar besar seperti Sumeria,
Yunani, Mesir, Parsi dan Rom di rantau Mediterranean dan Timur Tengah. Apabila
empayar berkembang (terutamanya dalam abad ke 2 tahun Masihi), orang Rom
khususnya telah membina sistem jalan raya yang lebar dan dibina dengan baik
untuk menyediakan perhubungan pentadbiran dan perdagangan dari seluruh empayar
dari Tembok Hadrian di Britain hingga ke Euphrates di Timur Tengah. Rumah
tumpangan telah didirikan di setiap 30 batu di sepanjang jalan dan terdapat
beberapa buah hotel di kebanyakan bandar. Rumah tumpangan ini dikaitkan dengan
piktograf yang menunjukkan status kemudahan dan perkhidmatan (Inskeep, 1996).
Ironinya,
begitulah serba ringkas senario perkembangan sektor pelancongan di dunia
sehingga ke hari ini. Malah, kini dengan peningkatan ekonomi, kemudahsampaian
yang tinggi serta jalinan hubungan yang baik antara sebuah negara dengan negara
yang lain, sektor pelancongan terus menjadi sektor yang semakin berkembang
terutamanya dalam konteks globalisasi dan dunia tanpa sempadan.
Dalam konteks
Malaysia, pelancongan terus menjadi sumber utama tukaran wang asing yang
menyumbang kepada pertumbuhan ekonomi, pelaburan dan guna tenaga. Kedatangan
pelancong sejumlah 16.4 juta pada tahun 2005 telah menyumbang sebanyak RM 18.1
bilion kepada pendapatan negara (Malaysia, 2006). Perkembangan sektor
pelancongan di Malaysia telah dipengaruhi oleh perubahan yang besar dan potensi
industri pelancongan pada masa hadapan. Memandangkan industri pelancongan kini
merupakan satu pemangkin kepada pendapatan negara, maka pendekatan yang
bersepadu dilaksanakan dalam perancangan dan perlaksanaan industri pelancongan
secara mampan (Nurulashila Khalid, 2006).
Sistem Pelancongan
Pelancongan
menjadi suatu bidang pelaburan baru yang dapat memacu pertumbuhan
industri-industri lain yang berperanan sebagai wahana dalam pembangunan mega
Malaysia menuju negara maju menjelang tahun 2020. Dalam sistem pelancongan,
aspek yang perlu diberi penekanan adalah kewujudan pelancong, pembekal barangan
ataupun perkhidmatan pelancongan, kerajaan dan juga tuan rumah destinasi yang
terpilih. Dalam erti kata lain, keempat-empat elemen ini perlu terlibat dalam
mewujudkan sebuah industri pelancongan. Apabila seseorang individu itu
melancong, bermakna mereka adalah pelancong yang memerlukan perkhidmatan
seperti penginapan dan pengangkutan. Dalam sistem pelancongan terdapat dua
bahagian utama yang memainkan peranan dalam menentukan perkembangan dan
kemajuan dalam industri pelancongan iaitu:
Bahagian pasaran
Bahagian pembekalan.
Komponen Populasi
Dalam
bahagian pasaran, kompenen yang memainkan peranan dalam menentukan perkembangan
dan kemajuan industri pelancongan ialah kompenen populasi. Dalam pelancongan,
individu yang terlibat dikategorikan kepada dua iaitu penduduk setempat dan
pelawat. Apabila kedua-duanya mengembara, wujudlah istilah pengembara atau
pelawat. Pengembara pula dapat dilihat dalam dua aspek iaitu mereka yang
mengembara dalam skop pelancongan dan mereka yang mengembara bertujuan memenuhi
aktiviti lain. Mengikut perspektif pelancongan, mereka yang mengembara dalam
skop pelancongan dikenali sebagai pelancong.
Dalam masa
yang sama sekiranya mereka mengembara dan kembali semula ke tempat asal mereka
tanpa menginap atau dengan kata lain pergi dan balik pada hari yang sama,
mereka ini dikenali sebagai pelawat harian atau excursionists. Biasanya mereka
ini melibatkan pelancongan dalaman dan bukannya pelancongan antarabangsa. Bagi
mereka yang mengembara bertujuan memenuhi aktiviti lain, pelancong-pelancong
ini mungkin terdiri daripada pelajar, pekerja sementara dan juga pendatang
bergantung kepada tujuan lawatan itu.
Pelancong
biasanya mempunyai motivasi yang berbeza yang mendorong mereka untuk melancong
seperti terdapat pelancong yang melancong bertujuan untuk menambah minat dalam
kehidupan dan terdapat juga pelancong yang melancong sekadar untuk memenuhi
keperluan untuk berehat dan mengenali diri sendiri. Pelancong yang mempunyai
motivasi yang berbeza mendorong seseorang untuk melancong dan mempengaruhi
kehendak terhadap lawatan yang dilakukan seperti pelancong yang merasakan hidup
terlalu pendek berkecenderungan untuk mencuba segala aktiviti dan melawati
destinasi-destinasi yang sukar didapati. Selain itu, pelancong biasanya
melancong ke suatu destinasi bertujuan memenuhi beberapa aktiviti antaranya
tujuan perniagaan, melawat kawan dan keluarga atau serta berhibur. Tujuan
mereka melancong ini seterusnya mewujudkan kategori dan jenis pelancong dalam
industri pelancongan.
Bahagian Pembekalan
Bagi
melengkapkan keberkesanan dan keselesaan dalam industri pelancongan, pembekal
perlu membekal serta menawarkan produk atau pun perkhidmatan pelancongan kepada
pelancong. Terdapat tiga kompenen utama yang perlu diberi perhatian dalam
industri pelancongan. Kompenen-kompenen ini adalah:
i) Komponen
Pengankutan.
Sektor
pengangkutan memainkan peranan penting bagi memastikan pelancong sampai ke
destinasi yang hendak dituju. Malah, sektor pengangkutan masa kini adalah salah
satu produk yang ditawarkan dalam industri pelancongan. Terdapat pelbagai mod
pengangkutan antaranya jalan raya, air, udara dan landasan. Pengangkutan yang
berdasarkan mod jalan raya lebih mudah ditawarkan kerana ia banyak digunakan masa
kini memandangkan kos penggunaannya juga lebih murah. Malah, bagi tujuan
pelancongan masa kini, penggunaan bas ekspres sering kali digunakan terutamanya
oleh mereka yang melancong secara berkumpulan.
Mod
pengangkutan udara walaupun mahal tetapi penting kerana ia dapat menghubungkan
destinasi yang tidak mempunyai mod pengangkutan jalan raya dan air. Penggunaan
pengangkutan udara juga dapat menjimatkan masa terutamanya perjalanan
antarabangsa. Mod pengangkutan air pada masa kini lebih kerap digunakan dalam
pelancongan bagi tujuan berehat dan berhibur. Ini terbukti dengan wujudnya
kapal pelayaran. Pemilihan pelancong dalam memilih mod pengangkutan dipengaruhi
oleh beberapa aspek. Antaranya, pelancong lebih cenderung memilih pengangkutan
mengikut jarak destinasi yang hendak mereka kunjungi. Pelancong juga lebih
cenderung memilih mod pengangkutan yang dapat menawarkan keselesaan dan
mempunyai status yang tinggi.
Selain itu,
pelancong lebih menitik beratkan aspek keselamatan dan harga dalam memilih mod
pengangkutan. Ini memandangkan industri pelancongan masa kini sering kali
tergugat oleh faktor-faktor di luar jangkaan seperti pengganas dan bencana
alam. Sistem pengankutan yang sistematik akan memudahkan pelancong asing pergi
dari satu destinasi ke satu destinasi yang lain. Dengan adanya sistem
pengangkutan yang mengenakan tambang pada harga yang berpatutan, selamat,
selesa, cekap dan mengikut jadual yang ditetapkan, para pelancong mudah pergi
ke sesebuah tempat tanpa perlu menghadapi banyak masalah.
Antara contoh
pengangkutan moden yang terdapat di Malaysia ialah monorel, komuter, kapal
laut, bas, teksi dan sebagainya. Mereka tidak lagi berhadapan dengan masalah
pengangkutan untuk pergi ke kawasan pulau dan tanah tinggi. Sebagai contoh,
para pelancong boleh menggunakan perkhidmatan feri atau kapal terbang untuk
pergi ke Pulau Langkawi. Terbukti bahawa pengangkutan awam memainkan peranan
penting dalam memajukan ekonomi di Malaysia. Sesebuah destinasi pelancongan
tidak mungkin berkembang tanpa sokongan infrastruktur pengankutan yang baik.
ii) Komponen
Tarikan
Peningkatan
jumlah kedatangan pelancong di sesuatu kawasan pelancongan banyak berkaitan
dengan daya tarikan yang terdapat di destinasi pelancongan tersebut. Daya
tarikan yang unik dan tersendiri merupakan kuasa magnet yang menarik seseorang
untuk melancong ke destinasi tersebut. Pelancong lebih berminat untuk melancong
ke sesuatu destinasi pelancongan yang mempunyai ciri-ciri tarikan semula jadi
seperti Gunung Kinabalu.
Selain itu
destinasi pelancongan yang mempunyai ciri-ciri tarikan kebudayaan juga dapat
menarik minat pelancong untuk melancong di destinasi pelancongan tersebut.
Contohnya, negeri Melaka yang mempunyai elemen-elemen sejarahnya dan keunikan
budaya kaum seperti Portugis dan Baba Nyonya yang tiada di negeri-negeri lain
di Malaysia menyebabkan Melaka terkenal dengan Bandaraya Bersejarah. Di Amerika
Syarikat, menurut Smith kebudayaan dan masyarakat pribumi (Red Indian)
merupakan antara tumpuan utama pelancong apabila melancong di kawasan-kawasan
tertentu di Amerika seperti di Arizona dan Calfornia di mana terletaknya rizab
penempatan kaum Chemehuevi dan Mohave. Begitu juga dengan Kaum Maori di New
Zealand yang menjadi keunikan utama dan antara tarikan utama pelancong di New
Zealand dalam konteks pelancongan (Smith,2002:120-124). Begitu juga halnya
dengan lawatan ke Mahal (India), Piramid (Mesir), Angkor Wat (Kemboja) dan
Maccu Piccu (Peru) yang turut mempunyai kaitan dengan keunikan budaya tetapi
dalam konteks ‘tangible’, iaitu tinggalan dan seni bina tamadun silam yang
masih kekal dipelihara.
Salah satu
daya Tarikan yang terdapat destinasi pelancongan di Malaysia
iii) Komponen
Perkhidmatan
Kompenen
perkhidmatan merupakan kompenen yang penting dalam industri pelancongan di
sesebuah Negara. Ini kerana faktor penentu kepada kemasukan pelancong di
sesebuah tempat pelancongan berkait rapat dengan kompenen perkhidmatan yang
ditawarkan oleh industri pelancongan tersebut. Semakin tinggi kemudahan
perkhidmatan yang ditawarkan oleh sesebuah industri pelancongan semakin tinggi
jumlah kedatangan pelancong ke kawasan pelancongan tersebut. Kompenen
perkhidmatan meliputi segala bentuk kemudahan yang digunakan oleh pelancong
semasa berada di destinasi pelancongan. Elemen-elemen perkhidmatan diperlukan
oleh pelancong di destinasi pelancongan yang mereka lawati adalah untuk
menyokong mereka menjalani kehidupan sepanjang mereka berada di destinasi
pelancongan.
Antara
kompenen perkhidmatan yang diperlukan oleh pelancong untuk menyokong mereka
menjalani kehidupan sepanjang berada di destinasi pelancongan ialah penginapan.
Oleh kerana pelancong itu sendiri membawa maksud ke luar dari tempat tinggal
asal, maka ia juga membawa maksud pelancong menginap di tempat itu. Di sini
jelas sektor penginapan penting bagi memenuhi keperluan pelancong. Sektor
penginapan juga menawarkan pelbagai bentuk penginapan dan makanan kepada
pelancong. Antara jenis penginapan yang ditawarkan kepada pelancong adalah yang
berbentuk tidak perlu dibayar ataupun perlu bayaran yang murah seperti hostel
atau asrama sekolah.
iv) Komponen
Maklumat/promosi.
Kompenen
maklumat atau promosi juga penting dalam industri pelancongan bagi
mempromosikan aktiviti-aktiviti dan pengalaman-pengalaman yang boleh diperolehi
oleh pelancong sepanjang berada di destinasi pelancongan tersebut. Bagi
meningkatkan kedatangan pelancong di sesuatu destinasi pelancongan pihak
pengurusan perlu menyediakan maklumat-maklumat yang ditawarkan sebelum dan
semasa pelancong melancong di destinasi tersebut. Maklumat-maklumat yang boleh
dipromosikan adalah seperti aktiviti-aktiviti dan pengalaman yang ditawarkan,
tarikan-tarikan yang boleh mendorong pelancong untuk melancong ke destinasi
tersebut, pengankutan dan kos yang diperlukan untuk sampai ke destinasi
pelancongan tesebut dan tempat-tempat penginapan yang boleh didapati di kawasan
pelancongan tersebut. Selain itu, pihak pengurusan perlu mempromosikan latar
belakang sesuatu destinasi pelancongan seperti bahasa dan budaya yang digunakan
oleh penduduk tempatan bagi memudahkan pelancong berkomunikasi danberinteraksi
dengan penduduk tempatan. Pihak pengurusan perlu ingat bahawa pelancong pada
masa kini lebih berpengalaman dan berpendidikan dalam memilih sesuatu destinasi
pelancongan yang ingin mereka lawati.
Konsep
Pelancongan
Perkataan
‘tour’ berasal dari Latin ‘tornare’ dan Greek ‘tornos’ yang memberi makna ‘a
lathe or a cicle’ iaitu pergerakan yang mengelilingi titik pusat (axis). Dalam
bahasa Inggeris moden, perkataan ini mewakili satu pusingan (one’s turn).
Imbuhan akhiran ‘ism’ ditakrifkan sebagai satu pergerakan dan proses, perlakuan
biasa atau kuantiti. Apabila perkataan ‘tour’ dan ‘ism’ digabungkan ia
bermaksud perlakuan bergerak mengeliling satu pusingan yang akhirnya akan
berpatah balik kepada garis permulaan (Theobald, 1994:6). Pada tahun 1811,
Oxford English Dictionary mendefinisikan pelancongan adalah orang yang membuat
lawatan atau kunjungan pada masa kelapangan (Honey, 1999).
Revolusi
Perindustrian yang bermula pada abad ke-18 di Eropah dan Amerika Utara menjadi
asas untuk pembangunan pelancongan moden. Revolusi ekonomi dan sosial telah
meningkatkan daya pengeluaran buruh yang mewujudkan perbandaran secara
besar-besaran, pertumbuhan kelas menengah yang pesat, taraf pendidikan yang
lebih sempurna, lebih masa lapang dan permintaan terhadap rekreasi dan kemajuan
bidang pengangkutan seperti landasan kereta api merupakan faktor-faktor
perkembangan industri pelancongan selepas perang dunia kedua (Iskeep, 1996;
Theobald, 1994:3).
Di Malaysia
industri pelancongan mula muncul pada akhir tahun 1960. Industri pelancongan
tidak dianggap sebagai aktiviti ekonomi yang utama sehingga ke tahun 1970
kerana pada masa itu, sumbangan komoditi utama seperti getah dan bijih timah
adalah jauh lebih penting. Pada tahun 1970, kerajaan Malaysia mula membangunkan
industri pelancongan untuk memenuhi beberapa objektif seperti peningkatan
pendapatan dalam pertukaran mata wang asing, meningkatkan peluang pekerjaan dan
pendapatan, menggalakkan pembangunan kawasan, mempelbagaikan ekonomi dan
meningkatkan hasil kerajaan (Zainab dan Shaharuddin, 1997:177; Ghazali Musa,
2000:144). Tourism Development Corporation of Malaysia (TDC) ditubuhkan pada
tahun 1972, perbadanan ini bertanggungjawab menjalankan pembangunan
pelancongan. Pada masa itu, TDC tidak diberi keutamaan dengan kewangan yang
terhad. Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Pelancongan telah ditubuhkan pada
tahun 1987. Kementerian ini memainkan peranan dalam menyediakan insentif,
meningkatkan mutu kemudahan asas, membuat promosi yang lebih menyeluruh dan
menyediakan peruntukan untuk memajukan industri ini. Kemudiannya kementerian
ini telah ditukarkan kepada Kementerian Pelancongan Malaysia sehingga ke hari
ini. Secara umumnya konsep pelancongan boleh dibahagikan kepada dua kategori
iaitu pelancongan konvensional/massa dan pelancongan alternatif.
i)
Pelancongan Konvensional/massa
ii)
Pelancongan Alternatif
a)
Eko-Pelancongan
Konsep
eko-pelancongan bermaksud pelancongan yang bersandarkan kepada penghayatan
ekologi yang bertanggungjawab dan berdaya-tahan. Ekopelancongan merupakan satu
bidang yang mempunyai potensi perkembangan yang paling besar dalam industri
pelancongan dunia. Menurut Ceballos-Lascurain (1996), ekopelancongan adalah
perjalanan dan lawatan yang bertanggungjawab terhadap alam sekitar kepada kawasan
semula jadi untuk menikmati dan menyedari akan sifat-sifat semula jadi
(termasuk sifat-sifat kebudayaan kini dan lalu), menggalakkan pemuliharaan alam
sekitar, membawa kesan yang rendah serta membolehkan penglibatan masyarakat
tempatan di dalam aktiviti sosio-ekonomi yang positif (Scheyvens, 1999:245;
Ross dan Wall, 1999a:124; Kementerian kebudayaan Kesenian dan Pelancongan
Malaysia 1996:1; Jafar Jafari, 2000:165; Page dan Dowling, 2002; Weaver, 2001).
Ekopelancaongan
sebagai pengembaraan yang bertujuan mewujudkan kesefahaman dalam kebudayaaan
dan persejarahan yang tergolong dalam persekitaran, menekankan penjagaan
ekosistem dan menghasilkan faedah dalam bentuk ekonomi kepada tempatan dan
kerajaan untuk menggalakkan pemuliharaan semula jadi (Goeldner et.al, 2000;
Hawkins, 1994:261).
Ekopelancongan
akan melibatkan komuniti tempatan dalam proses pengurusan dan perancangan
sumber semula jadi iaitu memelihara dan memulihara sumber alam semula jadi atau
biodiversiti. Dengan penglibatan dalam ekopelancongan, komuniti tempatan akan
menerima faedah dari segi ekonomi dan sosial. Dalam aspek ekonomi,
ekopelancongan akan meningkatkan peluang pekerjaan dan pendapatan masyarakat
setempat. Misalnya di Nepal, penduduk sekitar kawasan Taman Negara Sagarmatha
telah menerima pendapatan daripada menjadi pemandu pelancong, menjual
kraftangan dan pakaian dan membekalkan penginapan kepada pelancong (Wells, 1993
dalam Ross dan Wall, 1999a:128). Selain itu, ekopelancongan juga meningkatkan
kemudahan infrastruktur dan komunikasi setempat yang dibekalkan oleh pihak
kerajaan seperti jalan raya, bekalan elektrik dan air, perkhidmatan
telekomunikasi seperti telefon awam, kemudahan pengangkutan awam dan
sebagainya. Ini secara tidak langsung telah meningkatkan pembangunan ekonomi kawasan
tersebut terutamanya di kawasan pedalaman. Dalam aspek sosial, ekopelancongan
akan memperbaiki pemahaman dan penghargaan pelancong terhadap kebudayaan
masyarakat setempat. Ekopelancongan menyemai nilai dan perasaan kehormatan diri
kepada penduduk kampung pedalaman. Ini dapat menggalakkan dan menguatkan
warisan kebudayaan (Cater, 1994 dalam Ross dan Wall, 1999a:128).
b)
Pelancongan Luar Bandar
Pelancongan
luar bandar ialah pelancongan yang menumpukan kepada aspek-aspek yang terdapat
di luar bandar. Lane (1994) melalui Sharpley dan Telfer. et. al (2002)
mendefinisikan pelancongan luar bandar sebagai “ Rural tourism extends beyond
farm-based tourism to include special-interest nature holidays and ecotourism,
walking, climbing and riding holidays, adventure, sport and health tourism,
hunting and angling, educational travel, arts and heritage tourism, and in some
areas, ethnic tourism. (Lane, 1994 :9)”. (ms. 138) . Manakala merujuk definisi
desa oleh Sharpley dan Sharpley (1997) melalui Sharpley dan Telfer. et. al
(2002) sebagai berikut “ describe rural as all areas, ‘both land and water,
thatlie beyond towns and cities which, in national and regional cotenxts, may
be described as major urban centres’.
Pelancongan
luar bandar melibatkan kepelbagaian aktivirti, perkhidmatan dan keselesaan yang
disediakan oleh penduduk luar bandar. Di Malaysia pembangunan pelancongan desa
semakin berkembang sejak 20 tahun lepas melalui pembangunan program-program
homestay. Dalam konteks Negara ini, pelancongan desa merujuk kepada pembangunan
program-program homestay di kampung-kampung berjaya di seluruh Malaysia. Iaitu
program yang didefinisikan oleh Kementerian Kesenian, Kebudayaan dan
Pelancongan sebagai “ …where tourist sta ywith the host’s family and experience
the everyday way of life of the family in both a direct and indirect manner.”
Keunikan dan kepelbagaian budaya oleh penduduk di Malaysia yang memaparkan
kemeriahan adat resam dan budaya masyarakat tempatan seperti majlis
perkahwinan, cara perubatan tradisional dan kepercayaan penduduk disesuatu
kawasan menyebabkan industri pelancongan ini menjadi salah satu kepentingan
dalam industri pelancongan di Malaysia.
Inisiatif
kerajaan dalam membangunkan program homestay sebagai produk pelancongan desa
adalah satu pendekatan yang baik dalam memberi nilai tambah kepada aktiviti
ekonomi tradisional tempatan. Namun tahap pencapaian sehingga kini, perubahan
hanya berlaku dari aspek kuantiti program tetapi dari aspek kualiti program
homestay tidak jauh berbeza.
Pelancongan luar
bandar yang menawarkan program homestay banyak melibatkan aktiviti-aktiviti
yang memberi pengalaman kepada pengunjung seperti perkhemahan, kembara dihutan
dan sebagainya. Selain itu pelancongan luar bandar turut mempromosikan
aktiviti-aktiviti kebudayaan dan keagamaan sesuatu kaum seperti adat
perkahwinan, upacara keagamaan seperti marhaban, berzanji, burdah dan nasyid
bagi masyarakat islam.
c)
Pelancongan Tani
Pelancongan
tani atau agro pertanian merupakan pelancongan yang berasaskan pertanian dimana
pelancongan ini melibatkan aktiviti urus niaga yang dilakukan oleh para petani
sama ada untuk tujuan persendirian, pendidikan, mempromosi produk ladang atau
menambah pendapatan pengusaha ladang (Hilchey, 1993). Pelancongan ini
menawarkan pengalaman kepada pelancong terutama pelancong luar negara untuk
menikmati kesegaran buah-buahan tempatan di taman pertanian. Sektor ini mula
berkembang di Malaysia pada akhir tahun 1980 an dengan terbinanya taman
pertanian pertama pada tahun 1987 iaitu Taman Pertanian Bukit Cahaya di negeri
Selangor. Kini terdapat sebanyak 30 pusat taman pertanian diseluruh negara
antaranya Taman Pertanian Tenom, Tenom Sabah, taman pertanian indera mahkota,
tropical fruit farm, di pulau pinang dan desaru fruit farm, Johor.
Pelancongan
tani ini berbeza dengan pelancongan luar bandar dimana konsep pelancongan tani
ini lebih berasaskan pertanian dan kawasan pelancongan tani ini tidak
semestinya berada di luar bandar atau kampung. Ini kerana banyak kawasan
pelancongan tani ini di buka di kawasan bandar. Ini bertujuan untuk memudahkan
pelancong dan seterusnya menarik minat mereka untuk melawat negara ini. Selain
itu ia juga untuk mengelakkan pelancong pergi kekawasan luar bandar pada
musim-musim tertentu kerana buah-buahan di negara ini berbuah mengikut musim.
Selain itu pelancongan tani juga menyediakan pengalaman kepada pelancong
seperti pengalaman memetik sendiri buah-buahan di taman pertanian. Hal ini
bukan sahaja membantu menambahkan bilangan kedatangan pelancong malahan ia
turut membantu meningkatkan sumber pendapatan pengusaha-pengusaha ladang
buah-buahan.
Kesimpulan
Kesimpulannya,
pelancongan adalah industri yang terdiri daripada pelancong, sektor-sektor dan
aktiviti-aktiviti yang terlibat secara lansung dalam membentuk sebuah industri.
Pelancongan tidak wujud tanpa adanya pelancong kompenen-kompenen asas yang di
perlukan oleh pelancong. Malah, pelancong adalah ejen penting yang menentukan
sama ada industri pelancongan terus berkembang ataupun sebaliknya.
Sektor-sektor yang terlibat dalam menawarkan produk ataupun perkhidmatan juga
perlu dititik beratkan kerana merekalah yang berperanan dalam mewujudkan suatu
persekitaran pemasaran pelancongan yang global.
Rujukan.
Amran Hamzah
(2004). The Evolution Of The Homestay Programme In Malaysia : Performance,
Sustainability And Challenges. Country Paper presented of the ASEAN Homestay
Conferences.Organise by the Ministry of Tourism Malaysia, The Marriott Hotel,
Putrajaya 28-30 September 2004.
Davison,
G.W.H. & Regis, P. 1999, Pelan ekopelancongan kebangsaan Malaysia : Garis
panduan untuk negeri Sabah : (The Malaysian National Ecotourism Plan :
guidelines for Sabah). Kementerian Pembangunan Pelancongan. Kota Kinabalu
Department of
Economic and Social Affairs (1999), Tourism And Sustainable Development-
Sustainable Tourism: A Non-Governmental Organization Perspective. Commission on
Sustainable Development Seventh Session 19-30 April 1999, New York.
Dudley, N
& Phillips, 2006. A Forests and Protected Areas: Guidance on the use of the
IUCN protected area management categories. IUCN Publications Services Unit
Elvi Susanti
Drs.Lahmuddin Yusuf (1999), Konsep Usaha Sama Dalam Perancangan dan Pengurusan
Program Pelancongan Homestay di Banghuris. Universiti Teknologi Malaysia. Tesis
Sarjana Muda Perancangan Bandar dan Wilayah.
Inskeep, E.
1991. Perancangan Pelancongan (Tourism Planning). Dewan Bahasa & Pustaka.
Kuala Lumpur. Di terjemahkan oleh CheElainee Che Hassan & Norlida Halim
Selin S.
(1999), Developing a Typology of Sustainable Tourism Partnerships, Journal Of
Sustainable Tourism, Vol. 7, Nos 3 & 4: 260-273.
Blog Amer
Hamzah.
